Ik ben Lars Andrik, 15 jaar oud en geboren (en getogen) in het mooie Brabant, Breda om precies te zijn. Ik ben zoals je dat noemt: een karpervisser in hart en nieren! Het gaat mij niet om het gewicht, maar om het verhaal achter de vis. Ik vind dat vissen bovenal ontspannend moet zijn, waarbij niets ‘moet’. Als het even kan ben ik aan de waterkant te vinden. Soms niet eens om te vissen, maar soms gewoon even om weer de sfeer van het water te proeven. Af en toe komt het voor dat ik alleen aan de waterkant zit, maar als het even kan ga ik het liefst met mijn vismakkers op pad.

Mijn eerste karperaanbeet vergeet ik nooit, het lijkt wel of het gisteren gebeurde. Ik was aan het praten met een visser die even bij mij kwam kijken en op dat moment werd mijn hengel uit mijn feedersteun getrokken. Na een dril van zo’n kleine tien minuten werd de vis veilig geland en was ik verkocht. De kracht die deze sportvis leverde was bizar! Het duurde dan ook niet lang voordat de feederhengel werd ingeruild voor karperhengels, beetmelders en alles erop en eraan.

Nu, zo’n ruim 5 jaar later, geniet ik nog steeds van alle momenten die ik tijdens het karpervissen beleef. Het blanken op een water vind ik nog niet eens erg, soms is het juist goed omdat je dan bij je zelf te rade kan gaan: “wat heb ik fout gedaan?” Waar ik mij dan ook veel mee bezig houd in mijn vrije tijd is “de laatste meter”. Waarom? Ik ben zeer geïnteresseerd in nieuwe technieken, zo heb ik bijvoorbeeld vorig jaar een begin gemaakt met het zig-vissen.

Mijn voorkeur gaat uit naar het vissen van langere sessies (het is dan ook niet gek dat ik al om 5:30 de deur uit ben) en als het even gaat wat betreft school een nachtje. Wat ik ook graag doe is stalken op onze gevinde vriend. Gewoon lekker licht bepakt te werk gaan! Ik neem dan mee: een emmertje voer (dient ook als stoeltje), een 9 feet hengeltje, een onthaakmat en een schepnet om zo onze geliefde sportvis achterna te zitten.

Ik hoop dat jullie nu een beetje een beeld van mij hebben. Bedankt voor het lezen en misschien tot een volgende blog!